Tuvalet eğitimi
Tuvalet Eğitimi
Oldum olası eğitim lafını sevmem demiştim daha önce.Konuya şuradan direkt girmek istiyorum.Öyle tuvalet eğitimi diye bir şey yok kimse kandırmasın sizi.Hayatta her ebeveyn farklı olduğu gibi her çocukta farklı.Bu işin "Aman bak şöyle yaparsan süper olacak, çocuk bir daha asla altına kaçırmayacak." gibi müthiş formülleri yok.Dolayısı ile formül arıyorsan sevgili okur yanlış yerdesin.
Tuvalet eğitimine başlayacağım zaman bir ton yazı okudum.Özellikle bloglar benim için önemliydi; çünkü benim gibi uzman olmayan kişilerin deneyimleri daha bir anlamlıydı.Kafam da bir ton soru vardı.
- Ne zaman başlamalı? (en kilit soru)
- Konuşunca mı başlamalı?
- Gece bezinin kuru çıkması şart mı?
- Alıştırma külodu kullanılmalı mı?
- Önce gece sonra gündüz mü bırakmalıyım?
- Bezi çıkarıp bir daha takarsam sorun olur mu?
- Çocuğa nasıl anlatmalı?
- Kitap mı almalı?
- Müzikli lazımlık alırsam dikkati başka yöne mi kayar?
- Nasıl bir tuvalet adaptörü olmalı?
- Dışarıda kullanılanlardan alırsam normal tuvalete alışmaz mı?
- Çocuk günde kaç kez kaçırır?
- Yatağa ne sereceğiz?
ve türevleri...
Aslında olay gayet basit;doğallıktan çıkarıp değiştiren,olağan dışı bir hadise gibi mizansenler yaratan,onu ödüle bağlayan ya da hayatın o an ki merkezine koyan bizleriz.Bu durumda da olay içinden çıkılmaz bir hal alıyor.
Şimdi diyebilirsiniz,olası durumlar için önceden bilgili olmanın nesi zararlı diye.İşte biz bu noktada kendimizi ve enerjimizi tam olarak ayarlayamıyoruz.Onu da açacak olursak.Yani biz bir çok şey bilince daha olmamış şeyler için yarattığımız endişe çemberi ister istemez bizi sarıyor ve çocuk bunu hissediyor.
Gece bezi kuru mu mevzusu:Kızım bezi bıraktığında gece bezi taş gibi oluyordu,gayet de doluydu.Meğer bütün gece tutup gözünü açar açmaz yapıyormuş.Şimdi bunu tespit içinde gece kalkıp ara ara baktığım ve öyle keşfettiğim oldu.Galiba deliyim.
Yani bir lazımlık seçeceğiz kılı kırk yarıyoruz.Hepimizde bir mükemmeli bulma telaşı.Halbuki lazımlık işte ne kadar efektif alırsan al bir süre sonra işlevselliğini yitirecek.Buluyoruz en alengirlisini çocuk tuvalete bakıyor ona bakıyor şaşkınlık içinde ama biz sevdi sanıyoruz.
Tuvalet adaptörü alcağız,çocuğun sevdiği karakter olsun diye çabalıyoruz."Ay benim güzel kızım bak Pepee'de kakasını yapıyor hadi sen de yap nidaları tuvalet konusunda eşlik ediyor.Yine tuvalet yapma olayı doğallıktan bir başka hale bürünüyor.
Sanki hepimiz bezimiz çıkınca tak diye bezsiz hayata geçiş yapmışız gibi çocuk günde 15 kere altına kaçırınca şaşkınlığa düşüyoruz.Oysa o bambaşka bir dünyaya geçiş yapıyor.Ve Allah onu bunu kotarabilecek zihin ve beceri ile yaratıyor.Klişe olacak ama 10 yaşında ve hala bezlenen bir çocuk tanıyor musunuz? Psikolojik veya patolojik herhangi bir sorunu yoksa tabi.
He bir de kaçırınca kızan "Ne ahmaksın!" diyen çocuğu iyice travma içine sokan anneler var ki,evlere şenlik.Bir ara kaka konusunda sınırım zorlanmadı desem yalan olur.Dile kolay 1,5 yıl süren kaka fobisi.
Bu yazıyı kimseye eleştiri olsun diye yazmadım.Kızımın yaşadığı bazı sorunları gördükten sonra edindiğim hayat tecrübesi ile yazıyorum.Kendime bir liste yaptım "ikinci çocuğum da yapmayacaklarım" başlıklı.Bu başlık bir başka yazının konusu.İnşallah tükürdüğümü yalamam.
Çocuk en iyi yol gösterici;onu gözlemlemek neyi,ne zaman yapabilecek güçte olduğunu görebilmek esas iş.Bunun yanında en önemli kısım ise olayı en doğal hali ile çocuğa yaşatmak.Tıpkı büyüklerimiz gibi.
Bazen biz zorlaştırıyoruz bazı şeyleri.Lina 1,5 yıldır yaşadığı çeşitli kabızlık travmaları ve lavman işkencesi sebebi ile kaka fobisi yaşıyordu.Sonunda 12.07.2014 cumartesi günü bunu aştı.Daha önce oluruna bırakmak en iyisi demiştim,bıraktık ve sonunda bitti.
Özetle.Bir şeyi en doğal hali ile yaşamak ve olmuyorsa zamana bırakmak sizi de çocuğunuz da gereksiz yüklerden kurtaracaktır.
Bir kaç tavsiye ile yazımı bitiyorum.
Şimdi diyebilirsiniz,olası durumlar için önceden bilgili olmanın nesi zararlı diye.İşte biz bu noktada kendimizi ve enerjimizi tam olarak ayarlayamıyoruz.Onu da açacak olursak.Yani biz bir çok şey bilince daha olmamış şeyler için yarattığımız endişe çemberi ister istemez bizi sarıyor ve çocuk bunu hissediyor.
Gece bezi kuru mu mevzusu:Kızım bezi bıraktığında gece bezi taş gibi oluyordu,gayet de doluydu.Meğer bütün gece tutup gözünü açar açmaz yapıyormuş.Şimdi bunu tespit içinde gece kalkıp ara ara baktığım ve öyle keşfettiğim oldu.Galiba deliyim.
Yani bir lazımlık seçeceğiz kılı kırk yarıyoruz.Hepimizde bir mükemmeli bulma telaşı.Halbuki lazımlık işte ne kadar efektif alırsan al bir süre sonra işlevselliğini yitirecek.Buluyoruz en alengirlisini çocuk tuvalete bakıyor ona bakıyor şaşkınlık içinde ama biz sevdi sanıyoruz.
Tuvalet adaptörü alcağız,çocuğun sevdiği karakter olsun diye çabalıyoruz."Ay benim güzel kızım bak Pepee'de kakasını yapıyor hadi sen de yap nidaları tuvalet konusunda eşlik ediyor.Yine tuvalet yapma olayı doğallıktan bir başka hale bürünüyor.
Sanki hepimiz bezimiz çıkınca tak diye bezsiz hayata geçiş yapmışız gibi çocuk günde 15 kere altına kaçırınca şaşkınlığa düşüyoruz.Oysa o bambaşka bir dünyaya geçiş yapıyor.Ve Allah onu bunu kotarabilecek zihin ve beceri ile yaratıyor.Klişe olacak ama 10 yaşında ve hala bezlenen bir çocuk tanıyor musunuz? Psikolojik veya patolojik herhangi bir sorunu yoksa tabi.
He bir de kaçırınca kızan "Ne ahmaksın!" diyen çocuğu iyice travma içine sokan anneler var ki,evlere şenlik.Bir ara kaka konusunda sınırım zorlanmadı desem yalan olur.Dile kolay 1,5 yıl süren kaka fobisi.
Bu yazıyı kimseye eleştiri olsun diye yazmadım.Kızımın yaşadığı bazı sorunları gördükten sonra edindiğim hayat tecrübesi ile yazıyorum.Kendime bir liste yaptım "ikinci çocuğum da yapmayacaklarım" başlıklı.Bu başlık bir başka yazının konusu.İnşallah tükürdüğümü yalamam.
Çocuk en iyi yol gösterici;onu gözlemlemek neyi,ne zaman yapabilecek güçte olduğunu görebilmek esas iş.Bunun yanında en önemli kısım ise olayı en doğal hali ile çocuğa yaşatmak.Tıpkı büyüklerimiz gibi.
Bazen biz zorlaştırıyoruz bazı şeyleri.Lina 1,5 yıldır yaşadığı çeşitli kabızlık travmaları ve lavman işkencesi sebebi ile kaka fobisi yaşıyordu.Sonunda 12.07.2014 cumartesi günü bunu aştı.Daha önce oluruna bırakmak en iyisi demiştim,bıraktık ve sonunda bitti.
Özetle.Bir şeyi en doğal hali ile yaşamak ve olmuyorsa zamana bırakmak sizi de çocuğunuz da gereksiz yüklerden kurtaracaktır.
Bir kaç tavsiye ile yazımı bitiyorum.
- Bezi çıkarın ve ona artık büyükler gibi onun da büyüdüğünü ve tuvalete yapacağını anlatın.
- Konuya başlamadan önce sizi yeterince gözlemlemiş olsun.
- Bir dost tavsiyesi: İnsan bedeni ne kadar sıvı alırsa alsın bir süre sonra belli saatlerde tuvalete gitmeye alışacağından gece yatmadan yaptırın ve gece tuvalete kaldırmaya alıştırmayın.Rahat edersiniz.
- Asla ve asla onu kaçırınca azarlamayın.Toplum içinde rencide etmeyin.
Sevgiler ve bezsiz günler dilerim...
