Saat 18:05 Tarih 30 Kasım 2012 aradan iki yıl geçti.....

   (Bu yazı şu anki bilgisayarım saatine göre tam 18:05 de yayınlanmıştır önemle not düşerim..Miniğimin doğduğu saatte.)

İlk olarak bunları yazmıştım sana,ilk doğum günün ve bloğumun kuruluşuydu.Şimdi ne yazayım diye öylece bekiyorum.Düşündüğümde feci bir yoğunluk oluyor içimde,içim sıkışıyor heyecanlanıyorum ve kelimeler tıkanıyor birden..

Ben çok zor elde ettim seni,bitti bu iş dediğim,umudumu yitirdiği çok an oldu yalan söyleyemem,karnımda kocaman bir tümörle sana kavuşma planlarımızı erteledik önce tüp bebek bölümüne yönlendirdiğimizde bir umut-bin umut kapladı içimi ama bunun yanında kafamızı kurcalayan sorular sorular sorular.Sonra mutlu anların meyvesi olmanı arzu ederken bir petri kabında kavuşmayı bekledin çünkü biz tüp bebeğe başlıyorduk  .Tıpkı benim seni beklediğim gibi sende beni bekledin kardeşlerinden koptuğum gülerin gölgesinde.

 Sonra tedaviydi,iğneydi derken büyük günü bekleyemeden sabırsız annen iş başına geçti.Oldu olacaktı derken artık benimleydin,demek kara günler bitmiş ve artık kavuşmuştuk.Sonunda bende görmüştüm çift çizgiyi.Önce güzel bir plan yapıp babaya söyledik .Sonra kalp atışlarını duymayı bekledik.Ne zaman ki kalbin pıt pıt attı işte o zaman haykırabilirdik.Duyduk duymadık demeyin bizim çocuğumuz olacak.

Yaşana tüm sıkıntılar,o hiç durmadan ağladığım ,hiç isyan etmediğim-şükürler olsun ki- ama içime çok kapandığım o günler senin içime konmanla bir anda yok olmuştu.Bir diş ağısı eşiliğinde gittiğim kontrolümde önce anestezisiz kanal tedavisi olma cesaretini bana yaşatan-ki benim dişçi fobim vardır- yegane varlık sen olabilirdin ancak .Dişçi koltuğundan kalıp seni göreceğim anı öyle çok merak ediyordum ki,ilk tanışmamız çok değişik oldu.GERÇEKTİN..ORADAYDIN..Beni bırakmamıştın ve ben şükürlerimin göz yaşlarına karıştığı bir ilk tanışma geçirdim seninle.

Merakla beklediğim onca zamandan sonra yaşadığım hastalığımın genetik yatkınlığı olur diye ne kadar erkek çocuk istesemde sen minik bir kızmışsın bunu öğrendik.İlk an üzüldüğümü itiraf etmeliyim ama sonrasında doktorumun bana "Sadece kızlar yumurtalık sahibi değil,erkeklerde de yumurtalık var Merve kendine gel."demesiyle sirkelenmem ve senin varlığına şükür etmem bir oldu.

Sonra seninle yaşadığım uzun geçen o 8 ayda bir çok şey yaşadık,en önemlisi merdivenden bile yuvarlandık ama yaşanan onca kaşıntı,alerji,düşme,şeker hastalığı vs. derken ben seni hiç bırakmadım,sende bana sıkı sıkı sarıldın.

Sonra zaman geçti,geçti,geçtiii......Ve sana kavuşma vakti geldi çattı.Herşey mükemmel olmalıydı,hazırlıklar başladı .Ama evdeki hesap çarşıya uymadı.Kontrole gittiğimiz 30.Kasım.2010 saat 14:00'te  sen gelmeye karar vermiştin ve biz seni kucaklamak için hazırlıksız yakalanmıştık.

Kontrol vs derken,saat 17:57'ydi ve ben ameliyathanede seni kucağıma almak için narkozitörden çaldığım son bir dakikada dua ediyordum.

Sonra sen doğdun herkesin ki gibi değil değişik bir doğum hikayemiz vardı bizim

Şimdi geçen 2 yıldan sonra diyebileceğim şu ki "Bu yazıyı okuyorsan bir tanem ve ben hala hayattaysam yanıma gel bana sarıl ama sımsıkı sarıl ve 'Anne seni çok seviyorum' de.Eğer ben ölmüşsem yine yanıma gel 'toprağa doğru eğil ve yine 'Anne seni çok seviyorum de '....Şunu bilki ben bu dünyada var olduğum her an senin o güzel sesini uzakta yada yakında hep duymak isteyeceğim.Ve bu dünyadan gittiğimde de senin sesini duyacağım.Çünkü seni bana nasip eden,bu güzel duyguyu bana yaşatan yüceler yücesi rabbim anneleri evlatlarından ayırmaz."

HAYATIMDA AYNI ANDA HERŞEY OLMAYI BAŞARAN TEK VARLIĞA Sevde Lina'ya...............
İyiki varsın bebeğim.




Not:Bu yazı birden çok bağlantı linki ile yayınlanmıştır sebebi bloğumu açtığım tarihte lina 1 yaşındaydı ve kimsenin yazdıklarımdan haberi yoktu şimdi kaçıranlar için belki okumak isterler diye link ekleyerek yazdım en önemliside kızım senin her anı tekrardan yaşayarak okuman için....