Anne olmadan önce bilemezdim.

    

       Sıklıkla Yalova'ya gidiyoruz.Babaannemiz orada olduğu için giderken de feribota biniyoruz.Geçenlerde bir bebek vizir vizir ağlıyor bir şeyler istiyor ,ama nasıl hiç durmuyor..Ben gayet sakin, kitap okuyorum.Sonra eski hallerimi düşündüm acımasızca eleştirdiğim anneleri,eskiden olsa "Ya çocuğunu bir türlü susturamadı bu kadın !" diye söylendiğim zamanlarımı.Çocuk gerçekten değiştiriyor insanları,algı yönü değiştikçe bazı şeyler daha olağan hale geliyor.

   Mesela alışveriş merkezinde ayakları çıplak dolaşan ya da çorapla dolaşan bir çocuk gördüğümde asla yadırgamıyorum.Önceden olsa "Var ya alırım zorla kucağıma,eşek gibi giydiririm ayakkabısını." diyen ben, şimdi kesin sendrom dönemlerinde diyebiliyorum.Hele annesi ilgilenmez bir tavırda ise "Zavallı kadıncağızı delirtmiş ki,kadıncağız artık pes etmiş, kendi haline bırakmış." diyorum.

   Önceden böyle saçı başı karışık çocuk gördüğüm "Ayol çok mu zor şu sabinin saçını toplamak?" derdim.Zor annem,zor evladım.Önce çocuğu ikna edeceksin,hadi ettin zinhar taramayacaksın,böyle eline ne gelirse gelişine takacaksın tokayı.İyi gününe gelirse; iki kulak yaptırmak,örgü ördürmek falan isterse öyle orasıymış burasıymış,yok tam ortadan ayıramadım diye şansını zorlamayacaksın.

   Mağazada,sağda solda tatlı bir anne gördün, avazı çıktığı kadar bağIrıyor hemen derdim "Ay yazık ya çocuğa toplum içinde azar işitiyor vs." Baktım ki annesi "Berkkeeeyyaaahhh oğlum Allah aşkına indirme raflardaki şeyleri ,hadi annem gel çıkalım,hadi bebeğim" diyor. Peşinden (Berke kıyafetleri yere savurmaya devam eder) "Bana bak Berke şimdi alacağım ayağımın altına çık çabuk şuradan!" derse veya Berke oyuncakçıda oyuncak  tutturuyorsa ve kadın bir kaç sabır cümlesinden sonra bağırıyorsa;ortamı hemen terk edeceksin ya da hiç yokmuşlar gibi davranacaksın.Mağazadan dağınık bırakıp çıktılarsa asla kınamayacaksın.Kadıncağız daha fazla delirmek istemediği için kaçmış olabilir fikri aklının bir köşesinde olacak.

   Bazı anne babalar çocukları ortalığı berbat etse de göz yumar işte onlar en delirdiğimdi.Anne olmadan önce içimden geçirirdim "Neden her dediğini yapıyor,yapmasın.Aman azıcık ağlasın ,ölmez ya!" Şimdi böyle sabırla çocuğun nazı ile oynayan ya da delirmek üzere olsa bile "Tamam evladım ağlama gel yapalım ne istiyorsan ,yeter ki ağlamadan söyle hadi annem,tamam gel lego alalım,üzerine dondurma,tamam ne istersen söz alacağız!" diyen aman çocuğu sakin olsun diye elinden geleni yapmaya çalışan bir anne gördüğümde asla çok şımartıyor demiyorum.İçimden diyorum:Ya çocuk krizli döneminde he diyorlar ya da artık pes etmişler.

  Mesela 3 yaşında gelmiş ağzında emzik gördüklerime "Ooo hale emiyor derdim içimden." İşte görünce öyle de ardında ne sorunlar yatıyor bilemezsin.Kimisi bırakmaz,kimisi uğraşsa da olmaz,kimisinin kriz dönemidir müsamaha gösteriliyordur vs vs...

  Oooo 4 yaşında geliyor hala mı bezleniyor dedim mi bittin,başına gelir eşek gibi uğraşırsın.Şekil a ben..Belki ciddi bir travma yaşadı bezi bırakamıyor,belki kabız olduğu için korkuyor,belkide nice ailesinin uğraştığı ama başaramadığı sebep var arkasında..O yüzden kimsenin bezine,çişine,kakasına laf atmayacaksın.

  Mesela bir bebek gördünüz ,yaz günü üzerinde uzun kollu ayaklı tulum,üzerine merserize battaniye hatta yetmemiş AVM'de klimadan üşümesin diye ana kucağının üzerine bir de ince kumaş örtülmüş.Çocuk hava alsın diye kenarı azıcık açık bırakılmış.Ben önceden bunu gördüğümde "Allah aşkına çocuk buhran geçirecek!" derdim.Böyle gidip çocuğu soyasım gelirdi.Sonra ne mi oldu: Lina yoğun bakımdan çıktı, her dakika hasta olmaya müsait bir bağışıklık sistemi var ve biz onu hep sarıp sarmaladık.Gerçi kış bebeğiydi ama şimdi düşündükçe çocuğun deli gibi kış günü isilik dökmesi bizim acayipliğimizmiş.Ve bu konuda şunu da öğrendim.Artık öyle insanlar gördükçe nasıl olsa bildiklerini okudukları için karışmamayı ve yaşayarak öğrenmeleri gerektiğini biliyorum.Anlayacak biri ise bir kez uyarıyorum.

  Böyle helikopter annelere de uyuzdum.Çocuğu parka götürmüşsün "Kızım düşersin!" aradan beş dakika geçer  "Yavrum kumlarla oynama kedi köpek çişini yapıyor !" "Kızın hızlı sallanma !" "Kaydıraktan çıkılmaz düşersin !" vs gibi bir ton park ikazı-gençken parkta tek derdi arkadaşlarla muhabbet etmek olan bir dönemimdeyken -sinirime dokunurdu.Sonra ne mi oldu: Bir gün kendimi o kınadığım anneler gibi çocuğun her hareketine karışırken buldum,hatta parkta sürekli bıdı bıdı konuşan tek anne bendim.O an dedim ki:Kendine gel!!

  Çocuk yapmadan önce doğum yapanların yanında gittiğimde ya da kendim doğum yaptığımda her şeykarışan akrabalara sinir olurdum.Herkesin aklında bir ses çıkardı ve acemi annenin kafası fazlası ile    karışırdı."Aman kızım sarı tülbent koy sarılık olmasın." "Aman kızım ne  bulursan ye sütün bol olsun." vb. şehir efsaneleri ile saçmalayanların yanında durmaktan sinir gelirdi.Arada mantıklı bir şey için karışan kişileri bile dinlemez hale gelirdin.Şimdi tıpkı kalın giydiren annelere karışmadığım gibi deneyimlerime rağmen yeni bebek doğurmuş bir anneye akıl vermekten kaçınırım.Mantıklı olsa bile sormadıkça ikaz etmek istemem.Çünkü sinir bozucu bir hal alıyor.

  Ve hayatımda asla yapmayacağım ve evet şiddetle kınadığım bir hadise de şudur ki:İlk çocuğundan ne kadar acemi,evhamlı,telaşlı olduğunu unutup sana "Ay amma abarttınız!" "Ay buldumcuk oldunuz!" "Ay her şeyiniz bu çocuk oldu,tek siz mi anne-babasınız." "Ay her öksürdüğünde doktora mı gidilir.?" diyen ve kendi ebeveynliklerinin ilk zamanlarını unutup seni beğenmeyen tipler.Asla onlar gibi olmayacağım.

   Özetle hayat göründüğü gibi olmayabiliyor.Bunlar aslında kınamak değil de "yaşamadan bilememek". İşin kilit noktası empati.İnsan anne olunca bazı şeyleri deneyimliyor ve aslında bunların çocuklu hayat içinde ne kadar olağan şeyler olduğunu fark ediyor.Önemli olan kendi başına gelmesine rağmen başkasına anlayışlı olabilmek.Çünkü bazıları yaşasa da hala kınayabiliyor.Tabi bu hayat içinde hepimizin yaşamadan yadırgadığı bir çok şey var.Var değil mi? Sizin de vardır kesin..

Not:Tabi bunlar çok daha havai iken düşündüklerimdi bazı şeyleri olgunlaşınca da anlamdırabiliyor insan...