BEN ARTIK SABIRLI OLMAK İSTEMİYORUM!




Doldum,doldum ama taşamıyorum ne yazık ki...Böyle üstüme üstüme geliyor her şey...Önce yazmayayım dedim ama yazmadığım zaman da iyice dolduruyorum kendimi.Belki yaşadıklarım ufak şeyler ama ben sabrımı kaybettim,hükümsüzdür.

Hayat yoruyor insanı zaten ,akşam 18:00'de çıksam taaa 20:00'ye doğru evde oluyorum.Gün içinde hiç yorulmasam bile o kadar insan içinde sıkışık sıkışık yaptığım-ayakta-tramvay yolculuğu bile yeterince yoruyor beni.Eve zaten gardım düşmüş geliyorum..Sonra bir yedirme faslı başlıyor,iki lokma masada beş lokma orada ,altı lokma burada derken yağlı ağzı ile koşup oynuyor hopp koltuğa atlıyor..Cinnet...

Neyse,yemek faslı bitiyor oyun oynamaca başlıyor onda sorunumuz yok zaten..O ne isterse onu oynuyoruz,eğleniyoruz.

Sonra kakası geliyor-kaka hala beze- Hadi başlıyoruz aynı seans kaka için.Artık beze yapmasına tahammülüm kalmadı diye her seferinde kitap,şarkı,türkü,resim,video vs anlatıyorum,yok! Sonra kakasını tuvalete yaptıracağım diye korktuğundan üç gün kaka tutuyor.Hoppp oldu mu sana kabız.Zaten alerjisinden dolayı çok ağır kabızlar atlattığı için defalarca lavman olmak zorunda kaldığından kakasını tuvalete/kendi tuvaletine yapmaktan korkuyor ve bana artık bu durumdan fenalık geldi.

Hadi o bitti, yatma faslı başlıyor.Üstünü başını değiştireceğiz, pijama giyecek ;atletini çıkarıyorum,hoop kaçıyor hem de çıplak çıplak ayakları buz gibi olana kadar peşinden  koşturuyor beni.Peşinden koşmasam beklesem iki saat öylece dolanıyor ortalıkta,zorla alsam giydirsem ağlamaya başlıyor uyku saati öteleniyor.Uyku saati ötelendikçe benim sabrım kalmıyor ve sabrım kalmayınca elimden bir kaza çıkacak diye korkmaya başlıyorum.He bu arada atleti giydirsen pijama için aynı seans 2-3-4  kere tekrarlanıyor.

Zamanında -takip edenler bilir- babaannesinin evindeki banyo dolabı tırnağına düşüp tırnağı çekildiği için ayak tırnaklarını kestirmekten korkuyordu,uykusunda da kesemediğimiz için uzayıp kopmasına,kırılmasına seyirci kalıyorduk.Geçenlerde konuşup ikna etmiştim "Kızım bak tırnaklarını kestirmezsen kocaman olduklarında ne çorap ne de ayakkabı giyemezsin sonra asla dışarı çıkamazsın." demiştim.Bundan sonra ikna olup kestirmişti.Dün gece bir tırnağını kestim ki -acımadığına eminim- krize girdi ,ağlamalar,çıldırmalar vs vs...

Araç korkusu,ses korkusu vs yaşadıklarımızdan öyle bunalmıştım ki.Bir çocuğun kakasını bezine yapmaması,bundan hala korkuyor olması üstelik diğerini yaparken bunu yapmıyor olması hepsi ama hepsi üzerime geliyor bazen.

Sabrım kalmıyor,içim daralıyor dün en sonunda tırnağını keserken delirdiği için ayağını sıkıca tutup ittim.Bu zamana kadar asla şiddet  uygulamadığım için Lina bana dehşet dolu gözlerle baktı.Ben kendimi uzun bir süre suçlu bile hissetmedim ta ki yastığa başımı koyup böğürerek ağlayana kadar.Dün Burcu ( @brcgrr)  ile konuştuk,korku ile yaşayan daha çok anlar korkunun insanın hayatına ne denli mengene olduğunu...

Çocuk ilgi istiyor ben süregelen yorgunluklarımı taşıyamaz olmanın verdiği bıkmışlıkla ona fayda sağlayamıyorum.Aslında tek çaresi sabır ama ben artık sabretmek istemiyorum.İstemiyorum ya, istemiyorum.!

Sürekli bir tiyatro,sürekli bir sabretme hali..Yemek yenecek bin bir surata bürün,kıyafet giyilecek aman kandırarak yapayım güzel güzel anlatayım diye bin bir hale bürün."Gel bak sana ne anlatacağım." la başlayan laf dinlemeyince "Aman madem öyle, bedeli ödesin,yaptığı hatayı anlasın."  diyerek kendi haline bıraktığım için bana hastalık olarak dönen mücadele dakikaları.....Ha bunu yapmasan koysam tabağı önüne "Ye kızım!" deyip bunun onu kandırarak değil yaşaması için bir gereklilik olduğundan yapması gerektiği mesajını versen ya diyebilirsiniz ya da aman çıplak yatsın uyuduğunda giydir diyebilirisiniz..Ama öyle olmuyor,akşam eve gelince bana kalan üç saat içinde bende bir düzen olsun da benim de ruh sağlığım elden gitmesin istiyorum.

Eşim dün ayağını öyle sıkınca "Biraz sabredebilirdin!" dedi.Ki kendisi her kriz anında Lina'yı alır ve beni sakinleştirir,her konuda aşırı yardımcıdır ama tırnak kesmediği için o sırada yardımcı olmadı.


YA BEN ARTIK SABIRLI OLMAK İSTEMİYORUM!

Şimdi bana biraz izin alsan diyeceksiniz iş yerinden,alamam.

Yardım al diyeceksin,almak istemiyorum.Çünkü yapmam gerekenleri biliyorum anneyim ve bunu böyle kabul edip,çıplak kalmasına,bazen aç kalmasına,ortalığın kirlenmesine vs vs her şeye sabırlı olmam ya da umursamam gerekecek..

Sadece ve sadece biraz yalnız kalıp dinlenmek istiyorum ama onu da yapamıyorum .

Eskiden sabredebildiklerime artık sabredemiyorum.

Beni anlıyorsunuz değil mi? Sadece "Anlıyorum" denmesine ihtiyacım var belki de....